خاطرات سیمون دوبوار، جلد دوم، سن کمال

مقالات مرتبط

عاشقی به سبک متفاوت

سپتامبر 15, 2018

جلد دوم خاطرات سیمون دوبار با عنوان سن کمال را به اتمام رساندم. کتاب از زمان ِ پایان ِ دوران تحصیلات دوبوار و شروع ِ آشنایی با سارتر شروع می شود و تا پایان ِ جنگ جهانی ِ دوم و آزاد شدن ِ پاریس از اشغال ِ آلمان ها ادامه پایان می یابد. دوبوار و همچنین ژان پل سارتر، که از سال ۱۹۲۹ با هم آشنا می شوند، بعد از پایان ِ تحصیلات به معلمی می پردازند. تدریس را از شهرستان ها شروع می کنند. مکان هایی که سرگرمی ِ دوبوار در آن ها، گشت و گذار در شهر و پیاده دیدن ِ تمامی مناظر و کوه های اطراف و ملاقات های مداوم با سارتر است. گاهی هم از حدود ِ مجاز ِ تدریس، پا را فراتر می گذارد و اعتراض ِ مدیران مدارس برای ِ آموزش ِ مطالب ِ خارج از چارچوب را به دنبال دارد.

کتاب با جزئیات ِ زیاد نوشته شده است. خیلی از آشنایی ها بیان شده. شروع شان، حوادثی که رخ داده اند و اینکه به کجا کشیده شده اند. دوبوار در این کتاب، در محفوظ نگه داشتن ِ اسامی کوشیده است. در جاهای بسیاری از کتاب از حروف به جای ِ اسامی استفاده شده است. و تنها تمام ِ بخش های ِ زندگی خودش و سارتر مطرح شده است.

قبلن خوانده بودم که دوبوار با سارتر سال ها با هم بوده اند، اما نمی توانستم تصوری داشته باشم، از با هم بودنی که حتی محل زندگی شان جدا باشد. فکر می کردم این مسئله باعث جدایی های زیادی می شود. اما در کتاب به وضوح دیدم که سارتر و دوبوار دو یار ِ واقعی بوده اند. با خواندن ِ خاطرات دوبوار، گویی در حال ِ خواندن ِ قسمت ِ عظیمی از خاطرات ِ سارتر نیز هستیم. ساعت های طولانی که با هم گذرانده اند، به بحث و بررسی ِ تمام کارهای یکدیگر، نوشته هایشان، نمایشنامه های شان، صحبت های طولانی درباره حوادث، افراد و دوستان شان، افکارشان، همه و همه گویای ِ نزدیکی ِ بسیار زیاد آن هاست. سال های تدریس در شهرستان، با وجود ِ سکونت در شهرهای ِ مختلف، برنامه ای برای دیدن ِ یکدیگر داشته اند. بعدها هم معمولن همیشه در یک هتل و دو اتاق ساکن می شده اند. سفرهای بسیار زیادی با هم رفته اند و تجربه های مختلفی داشته اند.

نحوه ی نوشتن  کتاب های سارتر و خود دوبوار، همچنین نحوه ی انتشارشان و فیدبک های کتاب، در این خاطرات مطرح شده. کارهایی که انجام داده اند، کتاب هایی که خوانده اند و نمایشنامه و فیلم هایی که دیده اند، نام برده شده است.

بخش بزرگی از بخش ِ دوم خاطرات، به جنگ ِ دوم ِ جهانی و اشغال ِ فرانسه توسط آلمان ِ نازی پرداخته شده. جنگ ِ ویرانگری که بسیار قحطی و کشته و زندانی و به هم ریختگی و ترس به همراه داشته.

استرس های ناشی از حضور ِ سارتر در جنگ، دوری هایشان، پاریس ِ بدون ِ مرد، نوشتن، ثبت، امیدها و ناامیدی ها، و بسیاری مطالب دیگر مطرح شده، که علیرغم نفرتم از جنگ، و حتی کسالت بار بودن ِ خواندن ِ مطلب درباره ی جنگ، از خواندن ِ کتاب لذت بردم.

کتاب پر است از اسامی مکان ها، اشخاص، حزب ها، روزنامه ها و حتی حوادث، که انسان به عنوان ِ یک فرد ِ غیر فرانسوی در فهمیدن و درک ِ آن ها دچار مشکل می شود. و نیاز به داشتن اطلاعات زیاد درباره فرانسه و تاریخ آن، به شدت در طول خواندن کتاب احساس می شود. و همین مسئله باعث می شود که خواننده ی ایرانی نتواند برخی از قسمت های کتاب را درک کند.

از طرفی ترجمه نه چندان خوب ِ کتاب، ازاردهنده است. که آن هم تنها با نثر روان ِ نویسنده، قابل تحمل می شود.

ممنون از وقتی که این مدت گذاشتید و تحمل کردید از اینکه گوشه هایی از کتاب را با شما به اشتراک گذاشتم؛ حال آنکه می دانم احتمالن برای تان خسته کننده و حتی بی مفهوم بوده است.